September 2020 - Vandaag laten we de geëngageerde verpleegkundige Suzy Van Ende aan het woord.
Suzy Van Ende is geboren en getogen in Boekt. Na haar opleiding ging ze aan de slag in UZ Leuven als oncologisch verpleegkundige. Later werkte Suzy een 5-tal jaar als coördinator oncologische en palliatieve thuiszorg bij het Wit-Gele Kruis. Nu is ze sinds 8 jaar hoofdverpleegkundige van de palliatieve eenheid in het UZ Leuven.
Ik heb heel mijn loopbaan met kankerpatiënten gewerkt. Ik vind het nog steeds een voorrecht om in de zorg te mogen werken, om mensen te mogen ontmoeten en mee op weg te gaan in een toch wel moeilijke periode van hun leven.
In haar ontmoetingen met haar patiënten heeft Suzy vaak ervaren dat er een grote nood is aan een plaats buiten de ziekenhuismuren waar mensen tot rust kunnen komen, waar ze zich veilig voelen, waar ze warm omringd zijn en eens goed in de watten gelegd worden. Een plaats waar families hun ziek familielid naartoe kunnen brengen zodat ze er zelf even tussenuit kunnen. Of voor mensen die hun zieke partner tijdens de momenten waarop ze moeten gaan werken ergens veilig kunnen achterlaten. Kortom een tweede thuis voor kankerpatiënten én hun naasten.
Daarom nam ik in 2016 het initiatief om vzw Zorghuis Limburg op te starten. Een (t)huis, waar alle kankerpatiënten terecht kunnen die geen continue zorg nodig hebben van een professioneel team.
Het Zorghuis draait volledig op vrijwilligers, er zijn slechts 2 bezoldigde krachten die het geheel coördineren. Dit fantastisch team vrijwilligers neemt de permanentie op zich, maar ook professionelen bieden vrijwillig en gratis hun diensten aan, bv. kinesisten, schoonheidsspecialisten, kapsters, …
Onder de vrijwilligers mijn mama die elke zondag de permanentie waarborgt in het Zorghuis. Ook de rest van de familie draagt op gepaste tijden zijn steentje bij.
Waar Suzy zelf tot rust kan komen? Boven op de Bolderberg met het prachtig zicht op de vijver van Terlaemen. Daar koestert ze de herinnering aan de zondagse wandeltochtjes, een vaste familie uitstap in haar kindertijd maar ook later met haar eigen gezin.
Na ongeveer 2 uurtjes wandelen, schoven we dan moe maar voldaan aan tafel bij onze ouders voor koffie en een vers gebakken wafel. Een zalige tijd!
